Miesiąc: luty 2014

Siedziałam właśnie przy biurku nad przekładem „The Tragedy Paper” Elizabeth LaBan…

…(miło się teraz pracuje; światło jest już zdecydowanie nie zimowe, chociaż dziś niebo mocno się zachmurzyło – a jeszcze wczoraj był tylko czysty, jasny błękit), kiedy nagle zza okna usłyszałam ptaka. Chwilę trwało, zanim to ćwierkanie dotarło do mojej świadomości – i musiała minąć jeszcze jedna chwila, zanim umiejscowiłam je na mapie zapamiętanych dźwięków: to jest ten ptak, który ćwierka zawsze wczesną wiosną! Wtedy, kiedy ostatnie śniegi wsiąkły już w ziemię, kiedy gwałtowne, wiosenne podmuchy przynoszą nowe, wiosenne zapachy, a z gałązek lada chwila wytrysną młode listki.

Co to oznacza?

Wiosna jest coraz bliżej, a my jesteśmy coraz bliżej wiosny! Spojrzałam w kalendarz – jeszcze tylko sześć tygodni! Od razu człowiekowi robi się raźniej 🙂

Teraz zima popędzi z górki na łeb, na szyję – i ani się nie obejrzymy, jak wokół zrobi się zielono.

Zanim to jednak nastąpi, można skrócić sobie czas oczekiwania korzystając z dobrodziejstw karnawału – zostały ostatnie trzy tygodnie z kawałkiem! W Tłusty Czwartek wybieram się na spotkania autorskie do Nowego Tomyśla – myślę, że będzie to bardzo przyjemny sposób spędzenia tego dnia.

PS Nie nazwałabym „The Tragedy Paper” „opowieścią o pierwszej miłości”, jak piszą na amerykańskiej okładce – a w każdym razie na pewno nie tylko. Pierwsza miłość to zaledwie pretekst do zupełnie innych, bardzo ciekawych rozważań.